مناجات ماه محرمی با صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه
افـتـاده دست و پـای دلـم، زیر پـای تو احـرام بــسـتـهام به صـفـا و مـنـای تـو آن کعبهای که ساخته شد در حجاز، هم مُحـرم شده است دور سـر کـربلای تو رکن عـراقی حـرمت سمت مکـه است افـلاک در زیارت صحـن و سـرای تو رکن یـمـانی حـرمـت سـمـت عـلـقـمـه از تـل زیـنــبــیـه شــدم مــبــتــلای تـو زمزم دخیل بسته به دست فرات و مشک واجب شده است حکم عطش با دعای تو میقـات و مشعر و عـرفاتم فـقط همین! یک اربـعـین پـیاده- سـوی نـیـنوای تو آن دم قبول میشود این حج، که در حرم با ذکـر یا حـسـیـن! بـمـیـرم، بـرای تو پر میکشد به حُرمت تو فـطرس ملک وقتی شده است مرهم زخمش دوای تو کی میرسـد غـریب مدیـنه به کـربـلا؟ پر میشـود زمـانه ز حال و هـوای تو |